Poznati Srbi u Americi i zašto se slavi Dan Nezavisnosti
Dan nezavisnosti slavi se od 4. jula 1776. godine u Sjedinjenim Američkim Državama kada su članovi drugog kontinentalnog kongresa, održanog u Filadelfiji, usvojili Deklaraciju o nezavisnosti.
Vremenom, razne druge letnje aktivnosti povezuju se sa proslavama 4. jula, uključujući piknike, bejzbol utakmice, takmičenja u jedenju lubenice kao i izleti na plaži. Uobičajena hrana bile su viršle, hamburgeri, kukuruz, salata od kupusa i kolač od jabuka.
Iako se četvrti juli slavi širom zemlje, istorijski gradovi kao Boston i Filadelfija su najpoznatiji po njihovim proslavama.
Dan nezavisnosti je nacionalni praznik i slično drugim letnjim događajima proslavlja se napolju. Sve manje važne državne institucije (poštanske službe i federalni sudovi) zatvorene su tog dana. Mnogi političari se na taj dan pojavljuju na javnim proslavama i govore o istoriji, zakonu, ljudima i društvu.
Za Dan nezavisnosti karakterističan je „pozdrav” iz pištolja (po jedan metak za svaku državu) dok su za prvu nedelju juna tipična česta putovanja zbog toga što mnogi ljudi koriste 3 dana za odmor.
Prvi Srbin doseljen u Ameriku bio je Đorđe Šagić 1814. godine, a do 1906. godine Srbi u Americi su podigli o svom trošku osam pravoslavnih crkava.
U Njujorku je 1899. godine “Društvo sjedinjenih Srba” priredilo godišnju zabavu. Prvo je izveden kulturni program, tokom kojeg je pevalo “Njujorško srpsko pevačko društvo” i svirao guslar srpske junačke pesme. Na čelu društva tada je bio Vasa Dinić, a izdavali su svoj list “Njujorški glasnik”. Godine 1905. pisale su novine o Srbima milionerima američkim. Tako je Srbin Bokelj u Njujorku, Toma Srzentić, smatran za milionera. Bio je inače “finansijer”, na čelu jedne tamošnje velike banke. U Njujorku je tada i drugi Srbin milioner – Mita Lujanović, rodom iz Oršave. Nakon što je bio srpski dobrovoljac u srpsko-turskom ratu, stigao je u novi svet, gde se obogatio.
Čikago se smatra srpskim uporištem u Americi.
1872. godine u Čikago stiže prvi Srbin, Ivan Vučetić. Prva srpska organizacija „Obilić“, je osnovana davne 1878 godine. Već naredne godine je održana prva srpska parada u Čikagu na aveniji Mičigen. Migajlo Pupin je živeo u Čikagu.
Svoj prilog od 50 f. je poslalo u Novi Sad 1897. godine organizacija “Srpsko jedinstvo” iz Čikaga.
U Čikagu je srpski jezik četvrti po zastupljenosti, posle engleskog, španskog i poljskog.
Koliko su nasi preci bili uticajni tamo, toliko njihovi potomci nisu. Izgubili su se u drugoj kulturi (naravno, ne svi). Svi ostali drze do svojih, a naši bas retko (ne racunam one sto pola zivota zive tamo, a ne znaju engleski).
Nekada je Srbin u Americi bio imperativ, a sada je sramota (Djokovic je to malo popravio). Jeste da je kriva njihova politika i plasiranje lazne slike o nama, ali da su nase mlakonje tamo imali one dve loptice koje nemaju, ne bi to bilo bas tako.
Sreca, pa dolazi neko novo vreme, mnoge stvari su dostupnije, pa time i informacije, a naši mladi ljudi su vrlo ponosni i rado isticu i predstavljaju nas kako treba, tako da ce Srbi u budućnosti u Americi imati sigurno dosta bolji tretman i vratice nekadasnju reputaciju.